Uprawnienia emerytalno-rentowe funkcjoniuszy większości służb mundurowych reguluje specjalistyczny akt prawny – ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. Regulacja ta tworzy szereg szczególnych uprawnień, których znajomość jest korzystna, by móc z nich odpowiednio korzystać.
Emerytura policyjna przysługuje funkcjonariuszowi, który zwalnia się ze służby po co najmniej 15 latach. Istotne jest, że nie przysługuje ona w sytuacji, w której funkcjonariusz ten ma ustalone prawo do emerytury na zasadach ogólnych. Co istotne, w przypadku funkcjonariuszy, którzy zostali przyjęci do służby po 31 grudnia 2012 r., wymagane jest 25 lat służby oraz ukończenie 55 lat życia.
Wysokość emerytury ustalana jest w oparciu o stałą kwotę (tzw. podstawę wymiaru). Dla funkcjonariusza po 15 latach służby emerytura wynosi 40% podstawy wymiaru. Za każdy dodatkowy rok służby powyżej 15 lat emerytura zwiększana jest o 2,6%. Może ona zostać podwyższona także w związku z innymi okresami składkowymi, niezwiązanymi ze służbą (te podstawy nie dotyczą funkcjonariuszy przyjętych do służby po 1 stycznia 1999 r. Emerytura jest także podwyższana za wykonywanie służby w specjalnych warunkach, np. o 2% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio w charakterze nurków i płetwonurków oraz w zwalczaniu fizycznym terroryzmu czy o 1% za każdy rok pracy w charakterze załogi samolotów i śmigłowców czy nawodnych jednostek pływających.
Renta inwalidzka przysługuje funkcjonariuszom, którzy stali się niezdolni do służby wskutek trwałego naruszenia sprawności organizmu w trakcie pełnienia służby lub w okresie następującym później, także, jeśli niezdolność ta nie ma związku ze służbą. O inwalidztwie funkcjonariuszy orzekają wyspecjalizowane komisje lekarskie, których orzeczenia mogą być podstawą odwołania do komisji II instancji, a także do sądów administracyjnych.
